Rok 1943

  W 1943 roku, mimo nasilającego się terroru okupantów, nadal grano w piłkę nożną. Łapanki i egzekucje mieszkańców Warszawy, odbywające się we wszystkich dzielnicach były przerażające, lecz nie spowodowały odwołania rozgrywek. 

 Po raz kolejny postanowiono też zorganizować mecz Warszawa – Kraków. Spotkanie miało się odbyć w poniedziałek wielkanocny 25 kwietnia przy ulicy Podskarbińskiej, jednak w związku z wybuchem powstania w getcie i wprowadzeniem w stolicy stanu wyjątkowego zostało przeniesione do podwarszawskiego Piaseczna. Krakowska drużyna najpierw zagrała z Piasecznem (wzmocnionym kilkoma zawodnikami ze stolicy), zwyciężając 3:1.

   Następnego dnia, w obecności kilku tysięcy widzów! rozegrano mecz Warszawa – Kraków. Mimo przewagi gości spotkanie zakończyło się remisem 1:1.  składach obu drużyn było wielu reprezentantów Polski: Edward Brzozowski, Tadeusz Waśko, Władysław Szczepaniak, Tadeusz Świcarz, a u rywali: Zdzisław Mordarski, Artur Woźniak, Władysław Giergiel oraz Mieczysław Gracz. Po meczu obie drużyny spotkały się przy świątecznym stole u prezesa Piaseczna i działacza WOZPN – Tomasza Jaroszyńskiego (współorganizatora całej imprezy).

  Tydzień później rozpoczęły się kolejne-czwarte już rozgrywki o mistrzostwo okręgu. Uczestniczyło w nich 10 drużyn: siedem z Warszawy i trzy podstołeczne: Piaseczno, Gołków i Mirków. Znowu najlepsza okazała się Polonia, przed Piasecznem oraz Marymontem (opartym na zawodnikach zdekompletowanego aresztowaniami, rozwiązanego Błysku). Przeprowadzono też rozgrywki w niższej klasie (z udziałem około 40 drużyn podzielonych na grupy). W finałowym turnieju wystąpiło 6 najlepszych zespołów. Wygrała Korona przed Olimpią II i Ursusem.

 (mf)