Antoni Szymanowski

13 stycznia 1951 roku urodził się w Tomaszowie Mazowieckim Antoni Szymanowski – wybitny piłkarz, uhonorowany mianem członka Jedenastki Stulecia PZPN.

    Od najmłodszych lat przejawiał wiele talentów – nie tylko w sporcie, ale i w muzyce (śpiewał nawet w chórze filharmonii). Postawił jednak na piłkę nożną, a swe pierwsze kroki stawiał w Wiśle Kraków. Mając 19 lat trafił do Gwardii Warszawa i przy Racławickiej występował przez dwa sezony, a potem wrócił na sześć lat do Krakowa. W 1978 roku ponownie pojawił się w stolicy i w Gwardii grał do 1981 roku. Następnie wyjechał do Belgii, gdzie podpisał kontrakt z KV Club Brugge (wcześniej miał też oferty z Anderlechtu Bruksela).

   Gdyby nie kontuzje, które go trapiły, bez wątpienia mógłby zrobić światową karierę. W reprezentacji zadebiutował jako dziewiętnastolatek 22 lipca 1970 roku, w towarzyskim meczu z Irakiem wygranym 2:0. Dwukrotny uczestnik mistrzostw świata w 1974 i 1978 oraz na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972) i w Montrealu (1976). Został wybrany piłkarzem roku 1975. Z Wisłą Kraków zdobył Mistrzostwo Polski (1978). Wystąpił w 82 meczach reprezentacji Polski. Był osobnikiem niepokornym a w szatni i na boisku lubił mieć własne zdanie i z tego powodu wchodził w częste konflikty, także z trenerami selekcjonerami, tj. Gmoch czy Piechniczek.

   Od 1997 roku pracował jako trener w PZPN-ie z kadrą juniorów. Dwa lata temu znalazł się w Jedenastce Stulecia PZPN.

(js)