Młodzieńczy rozkwit

Rozgrywki piłkarskie na Mazowszu, z roku na rok osiągały coraz wyższy poziom.

   Przyczyniły się do tego między innymi kursy instruktorskie organizowane przez nasz Związek od 1930 roku. Swoje umiejętności podnosili nie tylko piłkarze oraz trenerzy. Prowadzono także zajęcia dla kierowników drużyn. Zarząd Okręgu powołał wtedy pierwszego w historii referenta szkoleniowego. Zaczęto wydawać własne materiały – biuletyny o charakterze instruktażowym, zapoznające zawodników, trenerów i działaczy z nowymi trendami w futbolu.

  Drużyny rywalizowały na coraz lepszych boiskach. Rozwijała się też organizacja sędziowska, w której w 1929 roku było już 74 arbitrów. W 1930 roku grały już u nas 102 kluby i 4626 piłkarzy (nie licząc występujących na szczeblu centralnym Legii, Polonii i Warszawianki). W 1931 roku liczba zarejestrowanych piłkarzy przekroczyła 5000.

  Okręg wyróżniał się dobrą pracą organizacyjną i sportową. Zaczęto myśleć o piłkarskim szkoleniu młodzieży. Dzisiaj trudno w to uwierzyć, ale wówczas oficjalnie obowiązywał… zakaz gry w piłkę nożną w szkołach. Nie pozwalano też uczniom należeć do klubów sportowych. Mimo ograniczeń i zakazów, nie brakowało entuzjastów naszej dyscypliny wśród nauczycieli, którzy po kryjomu pozwalali grać swoim uczniom. W 1937 roku w okręgu było 125 klubów i 8500 zawodników, a rok później działały już 134 kluby. Istniało także ponad 40 boisk. W 1937 roku powstała liga okręgowa złożona z 12 najsilniejszych klubów na Mazowszu. Oprócz stołecznych zespołów grały tu też drużyny z Pruszkowa, Wołomina, Radomia, Skarżyska oraz Starachowic.

(mf)