Pierwsze powojenne mistrzostwa

Mimo ogromu powojennych zniszczeń, w 1945 roku gotowych do gry było kilkanaście zespołów.

  Oprócz Polonii, Okęcia, Grochowa oraz WKS-u Warszawa, do rozgrywek zgłosiły się także m.in.: Zryw Mokotów, Naprzód Brwinów, Jedność Żabieniec, Mirków Jeziorna, Sarmata Warszawa, Ruch Piaseczno, Żyrardowianka Żyrardów, Turowianka Wołomin, Marymont Warszawa, Pogoń Grodzisk Mazowiecki, RKS Ursus, LZS Karczew, Jedwabnik Milanówek, Warszawianka, KS Radość, Znicz Pruszków czy Skra Warszawa. 

  Żeby nie powtarzały się już więcej takie sytuacje, jak na przerwanym przez żołnierzy meczu Grochowa z WKS-em Warszawa (który za chwilę zmieni nazwę na Legia), chciano szybko przywrócić regularne rozgrywki, aby móc prowadzić je zgodnie z przepisami. W kwietniu odbyło się pierwsze spotkanie WOZPN-u, na którym podzielono drużyny na dwie grupy, a już w maju rozpoczęto lokalne rozgrywki. 

  W inauguracyjnym meczu, na stadionie przy Łazienkowskiej, 3 maja 1945 roku przeciwnikiem WKS-u była Syrena Warszawa. Spotkanie zakończyło się remisem 3:3 (choć „Życie Warszawy podało wynik 3:2). Po ośmiu miesiącach sportowej rywalizacji, w rozegranym w grudniu finale pierwszych powojennych mistrzostw, najlepsza w podokręgu stołecznym – Polonia Warszawa mierzyła się z Radomiakiem (mistrzem podokręgu radomskiego). 

  Pierwszy mecz rozegrany w Radomiu zakończył się zwycięstwem Czarnych Koszul 2:0. W rewanżu lepsi okazali się radomianie wygrywając 1:0, po bramce Jerzego Gniewka. O tytule musiał rozstrzygnąć dodatkowy mecz, który odbył się na neutralnym boisku w Grodzisku Mazowieckim. Spotkanie zakończyło się wynikiem 3:3 i zarządzono dogrywkę. Lepsza w niej była Polonia, wygrała ostatecznie 4:3 i została mistrzem okręgu Warszawskiego. 

(mf)