Pod okupacją

Po wybuchu wojny rozgrywki piłkarskie na Mazowszu wcale nie ustały, musiały przenieść się tylko „do podziemia”.

   Wiosną 1940 roku na Polu Mokotowskim odbył się pierwszy turniej, w którym udział wzięło sześć drużyn: Berberys, Błysk, Continental, Placówka, Szczerbiec, Varsovia oraz Żagiew. Grano każdy z każdym, mecz i rewanż. Wygrał Błysk, z grającym trenerem – przedwojennym reprezentantem Polski – Józefem Ciszewskim. 

 W Błysku grali m.in. przyszły prezes WOZPN i sekretarz generalny PZPN – Leszek Rylski, zdobywca Pucharu Polski z Polonią Warszawa – Leonard Szczawiński, znakomity napastnik Marymontu – Tadeusz Borowiecki, znany dziennikarz i działacz sportowy – Mieczysław Szymkowiak, sekretarz WOZPN – Stefan Koziarski oraz wyśmienity aktor Andrzej Łapicki. 

 Na przełomie sierpnia i września 1940 roku, rozegrano kolejny turniej z udziałem już szesnastu drużyn. Zwycięzcami czterech grup zostali Bimber (składający się z piłkarzy Polonii Warszawa), Czarni (założony przez zawodników Grochowa, wsparty kilkoma piłkarzami Polonii), Wawel (biorący nazwę nie od zamku w Krakowie, a od Kolonii i Szkoły Wawelberga, mieszczącej się przy ulicy Górczewskiej) oraz Wisła. W finale rozegranym 13 września Czarni wygrali z Bimbrem 3:1. Składy obu ekip oparte były na dawnych piłkarzach Czarnych Koszul (grali m.in.: Władysław Szczepaniak, Zenon Odrowąż, Zdzisław Gierwatowski czy Kazimierz Lech).

(mf)