Rok 1944

Ostatni sezon piłkarski w okupowanej Warszawie rozpoczął się wiosną 1944 roku.

  Zainaugurował go rozegrany na boisku przy Szosie Krakowskiej turniej z okazji 15-lecia Okęcia, z udziałem Polonii Korony oraz Grochowa (który powrócił już do swojej pierwotnej nazwy – miano Olimpia zostało natomiast przy drugiej drużynie tego klubu). W finale, po bardzo zaciętym meczu, Okęcie dopiero po dogrywce wygrało z Grochowem 2:1.

  Do rozgrywek o Mistrzostwo Okręgu ponownie przystąpiło 10 najsilniejszych drużyn. Nie było wśród nich jednak Polonii Warszawa – mistrza z dwóch poprzednich sezonów. Kilku najlepszych piłkarzy Czarnych Koszul przeszło wówczas do nowopowstałej drużyny WTC (Warszawskiego Towarzystwa Czarnych), założonego przez Ludwika Marmora. Nowy zespół nie został jednak dopuszczony przez WOZPN do finałowych rozgrywek, a rozbita kadrowo Polonia, nie zebrała odpowiednio silnego składu aby przystąpić do gry.

  Piłkarze WTC (finansowani przez prywatną futrzarską firmę WC Toebbens, produkującą odzież zimową na potrzeby Wehrmachtu – co stało się głównym powodem niedopuszczenia ich do mistrzostw okręgu), rozgrywali natomiast mecze towarzyskie. Ich czerwcowe spotkanie z Wisłą w Krakowie (na boisku Garbarni) obejrzało… 15 tysięcy widzów. Dopingowani przez swoich kibiców zawodnicy Białej Gwiazdy wygrali 4:0, ale kolejny mecz, rozegrany przez WTC w Nowym Targu z Podhalem, zakończył się zwycięstwem stołecznej ekipy 4:1.

  Na półmetku rozgrywek o mistrzostwo okręgu w tabeli prowadzili piłkarze Grochowa, mający na koncie osiem zwycięstw oraz tylko jeden remis. Kolejne miejsca w tabeli zajmowały: Korona, Wawel, Olimpia, Ursus, Jutrzenka, Piaseczno, Fala, Okęcie oraz Wir. Rundy rewanżowej jednak już nie rozegrano. 1 sierpnia 1944 roku rozpoczęło się Powstanie Warszawskie, a większość piłkarzy biorących udział w konspiracyjnych rozgrywkach ruszyła do walki. 

 (mf)