Historia pewnego Znicza, który płonie pasją do piłki już od 100 lat!

Historia Znicza Pruszków to fascynująca opowieść sięgająca 1922 roku. Sportowa inicjatywa miasta dała początek klubom, a spośród nich wyłonił się „Znicz”, stając na czele lokalnej piłkarskiej hierarchii.

Klub z Pruszkowa przez lata nie tylko rywalizował na boisku, lecz także służył społeczności. Finansowe wyzwania nie zahamowały rozwoju, a determinacja doprowadziła do sukcesów, awansów ligowych i rosnącej pozycji klubu w środowisku sportowym.

Poznajcie historię kolejnego mazowieckiego 100-latka – Znicza Pruszków.

Początki

Założenie, że historia Znicza Pruszków to nic innego jak pasjonująca opowieść, sięga aż do korzeni sportowej inicjatywy miasta sięgającej 1922 roku. To wtedy narodził się duch rywalizacji w postaci Klubu Sportowego „Victoria”. Choć bez oficjalnego statusu, klub ten w ciągu pół roku dał początek kolejnym zespołom: „Żbik”, „Samokształcenie”, „Bekas”, „Jaskółka”, „Pruszkowianka”, „Placówka” oraz „Znicz”. To właśnie ten ostatni wyłonił się na czele tej piłkarskiej hierarchii.

Rok 1923 przyniósł na piłkarską mapę Polski TUR – Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego, które początkowo skupiało się na działalności kulturalno-oświatowej. Wśród tworzonych przez nie klubów, „Znicz” stanął na czele, emanując siłą i determinacją wśród lokalnych ekip.

Do 1925 roku zespół z Pruszkowa skupiał się głównie na meczach towarzyskich. Ostateczne nadanie klubowi osobowości prawnej otworzyło mu drzwi do rozgrywek klasy C Warszawskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. To był przełomowy moment, kiedy to „Znicz” oficjalnie wkroczył na ścieżkę rywalizacji ligowej.

TUR nie tylko cieszył się z sukcesów sportowych, lecz także był źródłem kulturalnych inicjatyw. Biblioteki, świetlice, czytelnie – to tylko część oferty klubu. W jego ramach powstała nawet orkiestra mandolistów i kółko dramatyczne. Finanse były istotne, toteż organizowano liczne wydarzenia, których dochód wspierał klub. Jednak z czasem priorytety się zmieniły, co doprowadziło do rozłamu w klubie, a główna uwaga przeniosła się z dziedziny sportu na inne obszary.

To tylko wstęp do wspaniałej historii, która ukazuje, jak „Znicz” Pruszków nie tylko rywalizuje na boisku, ale też jest miejscem rozwoju społeczności i kultury.

Znicz centrum rozwoju lokalnej społeczności

Historia Znicza Pruszków to barwna opowieść o determinacji i nieustępliwości. W 1928 roku, zjawili się entuzjaści sportu, dając życie nowej organizacji – Robotniczemu Klubowi Sportowemu Znicz Pruszków. Prezesem klubu został K. Domosławski, a zarząd stanowili postacie takie jak Książak, Radomski, czy dr Welh, którzy od samego początku wytyczyli kierunek działania klubu.

Już od pierwszych dni istnienia Znicz borykał się z finansowymi zawirowaniami oraz brakiem własnej bazy. Boiska i szatnie umiejscawiane były w prywatnych mieszkaniach, co tylko podkreśla determinację i zaangażowanie całej społeczności klubu. Przełom nadszedł, gdy udało się wykupić teren pod boisko od Jana Piłsudskiego za symboliczną złotówkę. Dzięki poświęceniu piłkarzy, działaczy i sympatyków, boisko wyrosło w tempie rekordowym – a już rok później odbyły się na nim pierwsze mecze. To miejsce było świadkiem awansu Znicza z C klasy do B, a następnie z B klasy do A, demonstrując nie tylko sportowy talent, lecz także determinację w dążeniu do sukcesu.

Mimo osiągniętych sukcesów, kluczowe finanse nadal były problemem. Klub musiał polegać na imprezach organizowanych przez siebie oraz składkach członkowskich. Pomoc nadeszła od magistratu miasta, który przyznał klubowi jednorazową zapomogę, a także od zawodnika Kazimierza Biernata, który wygrał na loterii państwowej i zainwestował w sprzęt dla drużyny piłkarskiej.

Burzliwe czasy

Współpraca ze Związkiem Zawodowym Kolejarzy oraz pracami na terenie Warsztatów Głównych PKP umożliwiła Zniczowi zyskanie nowego stadionu z kompleksem sportowym. Mimo tych zmian, klub nadal walczył z problemami finansowymi, co doprowadziło do rezygnacji z niektórych sekcji sportowych, skupiając się na tych najbardziej perspektywicznych, które wyróżniały Znicza wśród innych klubów robotniczych w Warszawie. Ta decyzja zarządu potwierdziła swoją trafność w kolejnych latach, kiedy to Znicz błyszczał na polu piłki nożnej, koszykówki, lekkoatletyki, siatkówki i tenisa stołowego. To właśnie te dziedziny sportu czyniły klub wyjątkowym w swojej okolicy.

Lata 30. XX wieku okazały się czasem niepewności dla Znicza Pruszków. W 1937 roku klub zdobył tytuł mistrza A klasy Warszawskiego OZPN, ale zaraz potem wydarzyło się coś, co wstrząsnęło strukturami klubu.

Podczas konferencji APR (Autonomicznego Podokręgu Robotniczego) ustalono, że tylko jedna drużyna robotnicza będzie mogła uczestniczyć w lidze okręgowej. To wywołało spięcie między WOZPN a APR. W efekcie RKS „Skra” zajął miejsce Znicza, co zmusiło kierownictwo ZZK do wprowadzenia tymczasowego zarządu.

W wyniku tych wydarzeń doszło do zawieszenia działań pierwszej drużyny, zamknięcia stadionu i odebrania sprzętu sportowego. Klub pogrążył się w rozłamie, co skutkowało występem dwóch zespołów piłkarskich pod tą samą nazwą, RKS-ZZK Znicz i KS Znicz. Ostatecznie sąd przyznał prawo do nazwy Znicz klubowi działającemu pod opieką władz miejskich, co przyciągnęło nowych graczy i zapewniło lepsze wsparcie finansowe.

Klub pozostawał przy życiu głównie dzięki funduszom od miasta i lokalnych firm, takich jak Pruszkowska Fabryka Ołówków St. Majewski. Działając w lidze okręgowej, Znicz wywołał niemałe zaskoczenie podczas jednego z meczów, kiedy to, mimo zamkniętego stadionu, zawodnicy włamali się na obiekty ZZK i odnieśli zwycięstwo 2:0 nad drużyną „Czarni” z Radomia.

Te burzliwe wydarzenia z lat 30. XX wieku pokazały, że Znicz Pruszków musiał przejść przez spore trudności, ale mimo tego walczył o swoje miejsce na piłkarskiej mapie, niezłomnie kierując się chęcią rywalizacji i rozwoju sportowego.

Okres II Wojny Światowej okazał się bolesnym rozdziałem w historii Znicza Pruszków. Represje i zakazy wprowadzone przez okupanta przeszkadzały klubowi w normalnym funkcjonowaniu. Nawet zorganizowany mecz z „Varsovią” w 1941 roku przyniósł brutalną interwencję żandarmerii niemieckiej, która rozpędziła i ostrzelała zawodników. Wiele osób z drużyny Znicza włączyło się w walkę z okupantem, oddając się działaniom konspiracyjnym.

Rok 1945 przyniósł Polsce wyzwolenie, a dla Znicza – szansę na ponowny rozwój. Pierwsze posiedzenie zarządu odbyło się wiosną, przywracając życie dwóm sekcjom: piłki nożnej i koszykówki. Decyzja o pozostaniu przy nazwie RKS Znicz podkreślała ciągłość i wartości związane z klubem. Nowym trenerem został Tadeusz Korbas, a patronat nad klubem objęły Zakłady Materiałów Biurowych i Zakłady Chemiczne. Mimo to, już w 1949 roku te zakłady zaprzestały finansowego wsparcia, stawiając Znicza w trudnej sytuacji materialnej.

Mimo trudności, Znicz odnosił sukcesy. Wygrał rozgrywki A klasy, choć w decydującym starciu o wejście do wyższej ligi (II Liga) przegrał 1:3. W tamtym okresie kluczowymi postaciami w klubie byli: Z. Stępniewski, J. Kłosiewicz, T. Krwawczyk, St. Kotlarski, W. Dudkiewicz, T. Zawiślak, T. Szymczak, H. Szylle, E. Lewandowski. To ci zawodnicy zapisali swoje nazwiska w historii klubu, walcząc na boisku nawet w trudnych czasach powojennej rekonstrukcji.

Czas dynamicznych zmian i nowych wyzwań

Historia Znicza w latach 50. i 60. to czas dynamicznych zmian, przekształceń i nowych wyzwań. W 1950 roku doszło do połączenia dwóch klubów – ZZK „Kolejarz” i RKS „Znicz”, tworząc jedną jednostkę pod nazwą „Kolejarz”. Ten moment był początkiem nowego etapu w historii klubu, oznaczającego także powstanie kilku nowych sekcji sportowych.

W 1952 roku Henryk Kosno objął przywództwo klubu, a Stanisław Maszner został trenerem, prowadząc drużynę do zwycięstwa w rozgrywkach A klasy. Pomimo tych sukcesów, drużyna musiała uznać wyższość Bzury Chodaków w decydującym meczu.

Następnie „Kolejarz” przystąpił do ligi międzywojewódzkiej, gdzie w latach kolejnych utrzymywał się w czołówce tabeli. Wśród kluczowych postaci tego okresu wymieniano Jacka Gmocha. Po dwóch latach klub przywrócił pierwotną nazwę – „Znicz”. W 1959 roku drużyna dostała szansę gry w nowo utworzonej Lidze Okręgowej.

W latach 1962-1965 Znicz zanotował spadek do A klasy, lecz szybko powrócił do Ligi Wojewódzkiej. W tym czasie wyróżniali się zawodnicy takimi jak W. Rutka, B. Żurański, czy W. Krajewski. Pomimo tego, wyniki zespołu nie były oszałamiające, co skutkowało spadkiem do ligi okręgowej w 1972 roku.

Rok 1973 przyniósł zmiany w klubowej administracji – po 7 latach kadencji prezesa klubu Jerzy Stasiak zastąpił Czesława Rysiewskiego. Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Pruszkowie objęły patronat nad klubem, a wielu działaczy i pracowników tych zakładów, takich jak Józef Skalski, Tadeusz Kurzela czy Bolesław Sadowski, wniosło ogromny wkład w rozwój i osiągnięcia klubu. To oni, swoją ofiarnością i zaangażowaniem, przyczynili się do sukcesów i rozwoju Znicza w tych latach.

Epoka sukcesów

To niewiarygodne, jak Znicz Pruszków przeszedł przez burzliwe lata. Po fuzji dwóch klubów w 1950 roku, powstał „Kolejarz” ze znacznie rozszerzoną gamą sekcji sportowych. Była to epoka sukcesów i trudności finansowych, ale drużyna ciągle dążyła do awansu i zaszczytnych miejsc w ligach okręgowych i międzywojewódzkich.

W 1978 roku nastąpiła kolejna zmiana nazwy na Międzyzakładowy Klub Sportowy Znicz Pruszków, co otworzyło nowe możliwości finansowe. Wsparcie finansowe od różnych firm z Pruszkowa znacząco pomogło klubowi, a w 1981 roku klub otrzymał obiekty sportowe od Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji.

Lata 80. to czas odmładzania zespołu i intensywnego treningu pod okiem Piotra Wiśnika, co doprowadziło do zdobycia coraz wyższych miejsc w tabelach ligowych. Niestety, w 1990 roku klub zmagał się z trudnościami finansowymi z powodu likwidacji zakładów pracy, tracąc patronat i sponsora. Drużyna piłkarska kontynuowała grę w Lidze Okręgowej, ale klubowi groziła likwidacja z powodu decyzji grupy ludzi niezwiązanych z klubem.

Na szczęście pojawiła się grupa oddanych pasjonatów sportu, którzy pod przewodnictwem prezesa Antoniego Platowskiego podjęli wysiłki mające na celu uratowanie klubu. Ich starania doprowadziły do uzdrowienia finansowego klubu i awansu piłkarskiej drużyny do IV Ligi, a w składzie znaleźli się wychowankowie klubu. Trenerem był wówczas Tomasz Matuszewski, a kierownikiem zespołu – Sylwiusz Mucha-Orliński. To był czas odbudowy i postawienia klubu na nowe, stabilne nogi.

Wspaniałe sukcesy i ciężka praca doprowadziły Znicz Pruszków do wielu emocjonujących momentów. Awans do III ligi w 2000 roku był bardzo wyczekiwanym wydarzeniem dla klubu, a późniejsze osiągnięcia, takie jak baraż o grę w II lidze, były wielkimi wyzwaniami, które niestety nie zakończyły się zwycięstwem.

Następne lata to okres pełen skoków na wyższy poziom. Znicz odnosi zwycięstwa, zdobywa Mazowiecki Puchar Polski, a także celebruje budowę nowego stadionu. Awans do II ligi w 2007 roku był momentem przełomowym, który przyniósł więcej sukcesów w postaci awansów do kolejnych rund Pucharu Polski i bliskiego osiągnięcia elitarnej pozycji wśród klubów piłkarskich w Polsce.

Wybudowane zostały nowe boiska treningowe, pawilon szatniowo-sanitarny i Akademia Piłkarska Znicza Pruszków to dowód na dążenie do dalszego wzrostu klubu.

W 2015 roku Znicz osiąga swój największy sukces w historii, docierając do 1/4 finału Pucharu Polski i prezentując świetną grę przeciwko mocnym zespołom, choć ostatecznie ulegają Lechowi Poznań. To był okres, w którym Znicz pozostawił po sobie znakomite wrażenie, pokonując wcześniej wiele renomowanych drużyn. Drużyna awansowała do I ligi, a ten sukces powtórzono w 2022 roku.

Ten okres sukcesów i wyzwań to również zasługa niesamowitych graczy, którzy walczyli na boisku, tworząc historię klubu. Zespół pozostawił po sobie wspaniałe wspomnienia, a ich determinacja i zaangażowanie sprawiły, że Znicz Pruszków zyskał uznanie i szacunek.

Osiągnięcia klubu

Historia Znicza Pruszków to pełna wyzwań i sukcesów podróż, a osiągnięcia klubu świadczą o determinacji i zaangażowaniu zawodników oraz władz klubu. Choć dalsze losy klubu są nieznaną, można być pewnym, że serce, ambicja i pragnienie rozwoju wychowanków Znicza nadal będą stanowić fundament klubowej drogi do sukcesu. Oto niektóre z osiągnięć Znicza Pruszków:

• 1945 – 3. miejsce w I Mistrzostwach Warszawy
• 1960 – zdobycie Pucharu Michałowicza
• 1973 – 2. miejsce w Pucharze XX-lecia Trybuny Mazowieckiej
• w sezonie 2004/05 baraże o wejście do II ligi (przegrana 2:4 i wygrana 2:0 z Ruchem Chorzów, przegrana w dwumeczu)
• zwycięstwo w Mazowieckim Pucharze Polski 2005/06 (wygrana 3:2 w finale z Mazowszem Płock)
• 1/16 finału Pucharu Polski 2006/2007 (przegrana 1:2 z Groclinem Grodzisk Wlkp.)
• 1/16 finału Pucharu Polski 2007/2008 (przegrana 2:5 z Cracovią)
• pierwsze miejsce w I grupie III ligi w sezonie 2006/07, historyczny awans do II ligi
• zwycięstwa w Mazowieckim Pucharze Polski 2006/07, 2007/2008
• 2008 – 5. miejsce w II lidze polskiej 2007/08
• 1/16 finału Pucharu Polski 2010/2011 (przegrana 0:1 z Polonią Warszawa)
• 1/4 finału Pucharu Polski 2014/2015 (przegrana 1:5 i 0:1 z Lechem Poznań)
• awans do I ligi w sezonie 2015/2016
• awans do I ligi w sezonie 2022/2023

Te osiągnięcia pokazują drogę Znicza Pruszków, niezależnie od tego, co przyniesie przyszłość, historia klubu pozostanie bogata w pasję, zaangażowanie i wiarę w rozwój młodych talentów.

Znicz Pruszków – stulatek świętował swoje urodziny

To wydawało się być wyjątkowe wydarzenie – 100-lecie MKS Znicz Pruszków zorganizowane w przepięknej sali Centrum Kultury i Sportu w Pruszkowie. Partnerem uroczystości był samorząd Województwa Mazowieckiego, a patronami honorowymi galii byli prezydent Miasta Pruszkowa i starosta Powiatu Pruszkowskiego.

Obecni goście towarzyszący uroczystości obejmowali osoby związane z klubem, władze samorządowe, byli i obecni piłkarze, dziennikarze oraz wielu przyjaciół MKS Znicz Pruszków. Galę prowadził duet: Bożydar Iwanow i Radosław Majewski.

Oficjalny początek gali poprowadził prezes klubu, Tomasz Matuszewski, który przywitał wszystkich gości i przedstawił wyjątkowych obecnych, w tym reprezentantów rządu i samorządów. Wystąpili również przedstawiciele rządu i samorządów, którzy głównie składali gratulacje i życzenia klubowi.

Podczas tej części gali klub został wyróżniony medalem PRO MASOVIA, przyznawanym organizacjom za ich działalność na rzecz rozwoju Mazowsza. Następnie na scenę zaproszony został Robert Lewandowski, honorowy prezes Znicza Pruszków, który otrzymał pamiątkową statuetkę i koszulkę klubową.

W swoim przemówieniu Robert Lewandowski, który w latach 2006–2008 reprezentował barwy Znicza, życzył klubowi rozwijającej się kadry zawodników, ale także podkreślił wagę radości i duma z tego, co się robi, oraz znaczenie rozwoju klubu nie tylko na płaszczyźnie sportowej, lecz także społecznej i organizacyjnej. To wydarzenie było wyjątkowym momentem pełnym wzruszeń i emocji dla MKS Znicz Pruszków.

Zdjęcia z Gali autorstwa Marcina Solarza z WR7.pl